Ujeżdżenie – dresaż  (z fr. dressage – tresura) – jest to olimpijska dyscyplina jeździecka polegająca na współpracy jeźdźca z koniem w wykonywaniu określonych  chodów i figur na placu zwanym czworobokiem.
Koń i jeździec powinni osiągnąć wzajemne porozumienie poprzez płynność ruchów, równowagę i harmonię. Wszystko , to składa się także na elegancję, którą prezentują w ruchu jak również poprzez nienaganny strój.  
Jeździec poza klasycznymi białymi bryczesami, rękawiczkami, czarnymi oficerkami z ostrogami, ubrany jest we frak (na zawodach regionalnych i do klasy CC dopuszczalna jest marynarka), a na głowie ma cylinder (kask obowiązkowy dla juniorów).  Wierzchowiec musi być zdrowy, zadbany i czysty,  grzywa koniecznie zapleciona .
Uprawianie i nauka dresażu, zarówno dla konia jak i jeźdźca, wymaga spokoju, cierpliwości i wielu lat treningu. Znajomość podstaw dresażu jest konieczna przy innych dyscyplinach jeździeckich, np. skokach i jest jedną z trzech części WKKW.

Klasy w ujeżdżeniu:
L – lekka
P – pośrednia
N – normalna
C – ciężka
CC – ciężka ciężka
CS – ciężka super

Każda klasa dzieli się na programy opisujące obowiązkowe figury i chody, jakie powinno się wykonać na czworoboku. Programy oznaczane są cyframi i wraz z literą tworzą pełną nazwę np. N-6
Czworobok o wymiarach 20 × 40 m (niższe klasy) lub 20 × 60 m (wyższe klasy) może być trawiasty lub piaszczysty. Ogrodzony jest niskim białym płotkiem tzw. szrankami. Dodatkowo oznaczony jest 12 literami, które wskazują miejsca wykonania figur i innych elementów programu.
Do figur na czworoboku zalicza się: zmiany kierunku (po przekątnej krótkiej lub długiej, wzdłuż linii środkowej, przez ujeżdżalnię, w kole), koła, wolty, półwolty, wężyki, serpentyny.
Rząd do dresażu także jest określony przepisami. Obowiązuje siodło ujeżdżeniowe, kiełzno munsztukowe (w niższych klasach wędzidłowe), długi bat  do 120 cm (kuce 100) dozwolony tylko na zawodach krajowych. Wjazd na czworobok w ochraniaczach, bandażach, kaloszkach powoduje eliminację.

A.S