Granilli S – kontrowersyjny syn legendy i mniej znany brat

    Dawno, dawno temu… No dobrze, może nie aż tak dawno temu bo 1992 roku  urodził się gniady ogier, któremu nadano imię Granilli S. Hodowcą tego konia był Sloot Willi.  Ale zacznijmy wszystko od początku..

14 września 1972 roku w Niemczech w stajni pana Ludwika Deckera urodził się pewien niezwykły kary hanowerski ogierek, który stał się legendą wśród wybitnych niemieckich reproduktorów. Ogierkiem tym był  Grannus. Jego matką była kara hanowerska klacz Odessa, która w swojej karierze hodowlanej dała aż 15 źrebiąt, ostatnie rodząc w wieku 22 lat. Odessa była córką trakeńskiego ogier Ozean i wnuczką od strony matki również legendarnego ogiera Gotthard, który był synem założyciela linii- Goldfisha II.  Zatem zarówno ogier Grannus jak i jego potomstwo należy do rodu ogiera Goldfish II.
Jego najbardziej znanym synem był urodzony w 1949 roku  siwy Gotthard (od klaczy Ampa po Amateur) ojciec ok. 50 koni startujących w skokach przez przeszkody na międzynarodowych arenach, 34 uznanych ogierów oraz 26 klaczy premiowanych. Drugim jego znanym potomkiem był urodzony w 1941 roku ciemnogniady Graf (od klaczy Flüssspat po Flugfeur). Jednak najbardziej znany stał się z powodu swojego syna – ogiera Grande urodzonego w 1958 roku (od klaczy Duellfest po Duellant) Ten pięknie malowany i mocno zbudowany ogier   pozostawił  po sobie 33 uznane ogiery oraz 34 klacze premiowane.
To właśnie z połączenia ogiera Grande z klaczą Frutana (po Frustra II) w 1964 roku urodził się ojciec ogiera Grannus czyli ogier Graphit. Reproduktor ten wybitnie zasłużył się hodowli niemieckich koni sportowych. Jego potomstwo wygrało w sumie prawie 2 miliony niemieckich marek, świetnie  sprawdzając się zarówno w skokach przez przeszkody jak i w ujeżdżeniu.
Wróćmy jednak do samego ogiera Grannus. Od początku miał w sobie „to coś”. Dobrze wiedział jak się pokazać efektowanie przed publicznością, uwielbiał gdy na niego zwracano uwagę.  Po zdaniu testu w Verden w wieku 3,5 roku został on sprzedany do rodziny Klatte z bogatą tradycją hodowlaną i sportową, której miłośnikom niemieckich koni takich jak hanowerskie i oldenburskie nie trzeba przedstawiać. Tam odkryte zostały takie ogiery jak Contango, Argentinus, Granulit.
Dwa lata później Grannus brał udział w teście podczas którego nie oceniono go zbyt przychylnym okiem uważając, że ma „wiszące przody”, przez co znalazł się na  końcu stawki.  Jego pierwsze sezony  jako reproduktora  nie należały do najlepszych, początkowo dawał bardzo małe potomstwo. Dlatego też jego właściciele postanowili pokazać go jako ogiera o wybitnych predyspozycjach sportowych. Przez kilka lat startował on pod braćmi Klatte w najpoważniejszych zawodach w kraju.

Z biegiem lat  ogier ten pokazał swoją wartość. Pozostawił w sumie 800 sportowych koni w tych 7 uczestników Igrzysk Olimpijskich, 540 zarejestrowanych córek z czego 46 premiowanych oraz 80 uznanych ogierów. Jego potomstwa dosiadały takie znakomitości jeździeckie jak Nelson Pessoa, Nick Skelton czy John Whitaker.  Jego potomstwo było wpisane do niemal wszystkich niemieckich ksiąg stadnych.
W przeciągu ostatnich kilku, kilkunastu lat w Polsce kryło kilku synów ogiera Grannus były to między innymi: stanowiący od 2005 do teraz Grand Master, Grand Amour (stanowiący 2004-2007) oraz właśnie kontrowersyjny ogier Granilli S.
Matka ogiera Granilli S, Celeste to premiowana klacz oldenburska. Jest ona córką karego holsztyńskiego Carprilli. Ogier ten został uznany w kilku związkach niemieckich m.in.: oldenburskim, reńskim, bawarskim. W Polsce jego najbardziej znanym synem jest kary, urodzony w 1988 roku oldenburski Campari M, który wiele lat stacjonował jako reproduktor w KJK Bolix Żywiec jednocześnie odnosząc sukcesy w konkursach klasy Grand Prix. Obecnie duże sukcesy sportowe odnosi syn ogiera Campari M, El Camp (od Eleine po Elvis) hodowli i własności Stadniny Koni w Prudniku pod Andrzejem Opłatkiem, tegoroczny Mistrz Polski Juniorów.
Sam ogier Carprilli, jest synem Calypso I, uznanego reproduktora, który podobnie jak jego pełny brat (Calypso II) dał wiele sportowych koni. Od strony matki płynie w nim krew ogiera Aldato. W rodowodzie Carprilli płynie także krew Cottage Son jednego z najbardziej uznanych reproduktorów pełnej krwi angielskiej użytych w hodowli niemieckich koni sportowych.
Granilli S to jeden z kilku  synów Grannusa, użytych w hodowli koni sportowych w Polsce. Rodzeństwo ogiera Granilli, które kryło w Polsce lub ich potomstwo zostało użyte w hodowli koni sportowych:
•    Graf Grannus – kary urodzony 1988 roku hanowerski ogier, zdobywca III miejsca podczas 300-dniowego Zakładu Treningowego w Aldenheidof (1991), Hanowerski Ogier Roku 2004. Ogier ten nie został bezpośrednio użyty w Polsce, kryli jego potomkowie: Graf Step (45 sztuk potomstwa wpisanych do ksiąg PZHK), Grand De La Cour (84 potomków wpisanych do ksiąg PZHK !) czy Graf Majus Polonus, który odnosił sukcesy sportowe pod Miłoszem Adachem  (8 sztuk potomstwa w księgach PZHK)

•    Grand Amour S – urodzony w 1989 roku westfalski ogier, sprowadzony do Polski z Niemiec , używany w hodowli polskiej, najwięcej kryjąc w latach 2004-2007 pozostawiając po sobie 66 potomstwa wpisanego do ksiąg PZHK. Ogier ten był również użytkowany sportowo.

•    Grand Master – kary oldenburski ogier, urodzony w 1991 roku. Ogier ten sprowadzony z Niemiec do Polski był używany w naszym kraju jak reproduktor ale także jako koń  ujeżdżeniowy. Ogier ten kryje w naszym kraju nieprzestająco od 2005 roku. Obecnie do ksiąg wpisanych jest 67 sztuk jego potomstwa.

Ogier Granilli S w 1996 roku, w  Medingen ukończył zakład treningowy.  Do Polski został sprowadzony kilka lat temu. Początkowo podobnie jak jego ojciec nie wyróżnił się w stawce koni ze swojego rocznika. Granilli przez kilka lat używany był w sporcie. Startował w konkursach skoków na wysokości 130, 140 cm. Ujeżdżeniowo był przygotowany do klasy C z elementami CC. Niestety jego karierę sportową przerwała kontuzja, naderwanie więzadła obrączkowego. Ogier ten do Polski został sprowadzony przez stajnię Agrosad. Po jakimś czasie Granilli S znalazł się w stajni Pana Kwirona Juszczaka, u którego kiedyś stały ogiery takie jak Lord Star, Cruzeiro L czy Corrado Son. Ostatnie kilka lat natomiast ten wielki gniady ogier spędził w Grabowie k. Starogard Gdańskiego w stajni państwa Derleckich – Ranczo Anmiros. Ogier ten nie był tak mocno wykorzystany w hodowli koni w Polsce jak jego starsi bracie, Grand Amour S i Grand Master. Przyczyną mogła być szyja ogiera z dużym grzebieniem, przez niektórych uwielbiana przez innych wyklinana. Granilli wyróżniał się zawsze swoją budową, którą odziedziczył po ojcu, bowiem Grannus też miał dużą, mocną szyję w typie starego Oldenburga. Niestety pewnie z tego powodu był on mniej wykorzystany w hodowli koni w naszym kraju, nie pasując do stereotypów koni współczesnych koni sportowych. Mimo to nie przekazuje on takiej szyji potomstwu. Żaden z dorosłych jego potomków, również ogierów nie dostał od ojca takiej szyji. Pierwsze polskie źrebaki po nim urodziły się w 2006 roku.
Niestety nie będzie już okazji do użycia tego ogiera w Polsce. W zeszłym roku ogier został sprzedany do Szwecji, gdzie kryje w stajni E & G Equistrian HB. W tym roku urodziło się jego pierwsze potomstwo szwedzkiej hodowli.  Wśród polskiego potomstwa wyróżniło się kilka koni. Na tle sportowym wyróżniła się urodzona w 2006 roku gniada ładnie malowana klacz Dracena od klaczy Dora po Vittorio, klacz ta w 2001 roku zdała wierzchową próbę dzielności w Dobruchowie. Obecnie na parkurach pokazuje się jej pełny młodszy o 2 lata brat, ogier Design. Oba te konie wyhodowała pani  Beata Bąk. Gniady malowany ogier Design zdał z oceną dobrą wierzchową próbę dzielności w Stadzie Ogierów w Bogusławicach. Tam też wyróżnił się przydatnością do skoków, (indeks skokowy 120) najwyżej oceniony był w skokach luzem (między 7,5 a 8,5). Design najwyżej oceniony został za swój charakter, najlepsza nota w stawce – 9,0.Obecnie ogier ten z powodzeniem startuje w WKKW. Jego największym osiągnieciem dotychczas było III miejsce podczas Mistrzostw Polski Młodych Koni w kategorii koni 5–letnich hodowli polskiej Strzegom 2013.

Również jego siostra podczas Zakładu Treningowego dostała dobre noty za charakter, zajmując ostatecznie 9 miejsce (odjęcie 5% za wiek). Dużo jednak wśród źrebaków po Granillim swoją karierę rozpoczynało od wstępów na wystawach i czempionatach. W ubiegłym roku tytuł czempionki rocznych klaczy ras szlachetnych w Starym Polu (woj. Pomorskie) zdobyła wyhodowana przez pana Andrzeja Derleckiego klacz skarogniada Bakalia od Barbi po Dżahil. Trzecie miejsce w tej samej kategorii zdobyła również klacz tego samego hodowcy i ówczesnego właściciela ogiera, klacz Persja, od Pegonia po Pekin., która w przyszłości będzie siwa po matce. Obie te klaczki pokazały się bardzo dobrze. W roku ubiegłym także pokazał się młody ogier po Granillim, Wonder Boy od klaczy Wadżima po Dżahil, będący hodowlą i własności Joanny Augustyniak z Łukocina. Ogierek ten praktycznie nie pozostawił szans innym źrebakom pokazując się doskonale w ruchu niczym „sprężynka” oraz budową z urzekającą łabędzią szyją. W tym roku natomiast tytuł wice czempionki klaczy rocznych ras szlachetnych w Starym Polu zajęła klacz polskiej hodowli o włoskim imieniu, Dolce Dea od Darling Daisy po Day Dream II S, wyhodowana i stanowiąca własność Katarzyny Krynickiej z Nowego Stawu. Klaczka ta wyróżnia się spokojnym charakterem oraz piękną głową z bystrym okiem. Wszystkie konie po tym ogierze wyróżniały się charakterem, to spokojne i stateczne konie. Potomstwo ogiera Granilli S może nie osiągnęło jeszcze wielkich sukcesów w sporcie jednak pokazuje się jako konie spokojne, wygodne i zrównoważone z predyspozycjami do skoków.

źródło fot. zasoby własne oraz Anmiros
źródło fot. Grannus. www.flaemmli.de

K.K