Nakostniak u konia

Nakostniak, to twarda narośl kostna występująca na nadpęciu. Przyczyną powstawania nakostniaków jest uraz (naderwanie lub nadwyrężenie) więzadła pomiędzy kością rysikową, a kością nadpęcia i podrażnienie okostnej. Skutkuje to zapaleniem okostnej, narastaniem tkanki włóknistej i rozrostem kości.

Schorzenie to głównie występuje u młodych koni, może być spowodowane ciężkim treningiem, pracą na twardym podłożu, wadą postawy, nieprawidłowym kuciem lub werkowaniem, niedoborami żywieniowymi, a także urazem mechanicznym niezależnie od wieku np. uderzeniem lub kopnięciem.

Te ostatnie, to najczęściej spotykane przyczyny powstania nakostniaków. Mogą występować na całej długości nadpęcia zarówno po wewnętrznej jak i zewnętrznej jego stronie. W odróżnieniu od nakostniaków powstałych „niemechanicznie”, które występują zazwyczaj po wewnętrznej stronie górnej części nadpęcia.

Objawami powstawania nakostniaka jest kulawizna i grzejący obrzęk w miejscu kontuzji.
Przy urazach mechanicznych zazwyczaj występuje także uszkodzenie skóry.

O ile zdiagnozowanie konia po urazie mechanicznym jest dość proste, tak w pozostałych przypadkach nie jest to takie oczywiste. Pomóc w diagnozie może sprawdzenie konia w chodzie po twardym podłożu lub na lonży na małym kole. Kulawizna wtedy będzie bardziej wyraźna.

Postępowanie w przypadku nakostniaków wymaga dość szybkiego działania. Zależy ono od rozmiarów, lokalizacji i rodzaju nakostniaka. Oczywiście im wcześniej podejmiemy leczenie, tym szybciej nasz koń będzie mógł wrócić do sprawności.

W każdym przypadku należy odstawić konia od pracy. Czas odpoczynku może wynosić nawet do dwóch miesięcy. W pierwszej fazie leczenia w celu zmniejszenia obrzęku należy podać leki przeciwzapalne. Poza lekami zaaplikowanymi przez weterynarza, można konia także wspomóc wewnętrznie dodając do paszy naturalne preparaty wykazujące działanie przeciwzapalne, zawierające Boswellię czy Czarci Pazur.  Należy chłodzić nogę stosując okłady z lodu lub założyć specjalne ochraniacze chłodzące, wcierki lub glinki chłodzące. Można także delikatnie zabandażować nadpęcie chłodzącymi bandażami.
W przypadku nakostniaków mechanicznych należy również zadbać o leczenie uszkodzonej skóry stosując preparaty o działaniu bakteriobójczym np. Rivanol, Tribiotic, Vetericyn. Dodatkowo zewnętrznie (omijając ranę) można zastosować preparaty o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym, np. Naproxen oraz preparaty z heparyną poprawiające ukrwienie np. Esceven lub Aescin. Dla lepszego wchłaniania preparatów należy ogolić nogę w miejscu obrzęku.
W późniejszej fazie leczenia gdy skóra jest już zagojona należy stosować wcierki rozgrzewające lub wcierki na bazie arniki. W przypadku gdy narośnięta tkanka nie jest jeszcze mocno skostniała ważne są regularne masaże i rozcieranie narośli. Dodatkowo można do diety konia wprowadzić żelatynę (2 x dziennie łyżeczka) w celu „rozmiękczenia” skostnienia.

W większości nakostniaków rokowania są dobre i pozostają tylko jako wada urody.
Jednak gdy nakostniak jest duży lub niekorzystnie umiejscowiony może on nachodzić na ścięgna lub więzadła podwieszające trzeszczki powodując dyskomfort i kulawiznę. Nakostniak powstały blisko nadgarstka może spowodować zapalenie stawu.  W takim przypadku należy chirurgicznie usunąć nakostniaka lub spróbować go się pozbyć poprzez blistrowanie, czy  wcieranie preparatów wywołujących stan zapalny np. Radiol lub Tendosan.
Bywa, że nakostniak potrafi sam zniknąć. Dzieje się tak w przypadku, gdy koń niestety ulegnie  jakiemuś urazowi np. poważnemu zranieniu. Pojawiający się stan zapalny uaktywnia układ immunologiczny, odpornościowy i przy okazji organizm likwiduje nakostniaka. Schemat działania jest taki sam jak w przypadku blistrowania czy preparatów celowo wywołujących stan zapalny.

Nakostniak często mylony jest ze złamaniem kości rysikowej, a także podobne objawy dają schorzenia ścięgien i więzadeł w obszarze stawu nadgarstkowego, dlatego w każdym przypadku należy wezwać lekarza weterynarii by poprawnie zdiagnozował konia.

Zabookuj